Ponickauhaus

Dziś Ponickauhaus mieści ekspozycje Muzeum Łużyc Zachodnich w Kamenz. Ma on własną burzliwą historię sięgającą średniowiecza.

Ponickaus ma własną burzliwą historię sięgającą średniowiecza.

Piwnice pochodzą prawdopodobnie z czasów założenia miasta, czyli z około 1225 roku. Struktura sklepień kolebkowych pozwala przypuszczać, że w średniowieczu znajdowały się tu trzy domy mieszczańskie z piwnicami, które po jednym z pożarów miasta w XV wieku zostały najprawdopodobniej połączone istniejącymi do dziś niskimi korytarzami i odbudowane.

Pierwsza udokumentowana wzmianka o domu pochodzi z 1567 roku, kiedy to Hans von Ponickau nabył go na zasadzie umowy o dożywocie dla swojej żony Barbary von Gablenz. Przez 100 lat dom pozostawał w posiadaniu zachodnio-łużyckiej rodziny szlacheckiej, której zawdzięcza swoją nazwę Ponickauhaus, po czym w 1667 roku przeszedł w ręce rodziny Schönbergów.

Późnobarokowa fasada pochodzi z lat 1745-1748, kiedy to przez trzy lata dom był własnością grafa von Dallwitza. Ozdobny front zachwyca swoją ścisłą symetrią. Centralny ryzalit obramowany dwoma pilastrami, w połączeniu z pilastrami narożnymi, tworzy efektowny trójdzielny podział. Reprezentacyjne zdobienie osi środkowej wykazuje pierwsze elementy rokokowe i wraz z bogato zdobionym zwornikiem drzwi z łukiem koszowym nawiązuje do właściciela Johanna Casimira von Dallwitza. Kunsztownie splecione inicjały J, C, V, D tworzą lustrzany monogram na herbie, nad którym unosi się korona jako znak jego hrabstwa.

Kolejnymi właścicielami Ponickauhaus byli hrabia Johann Heinrich von Geyersberg i, w 1763 roku, Ernst Gottlieb von Jeschky, aż na początku XIX wieku dom przeszedł w ręce mieszczaństwa.

Ostatni wielki pożar miasta w 1842 roku oszczędził rejon Zwingerstraße, dzięki czemu historyczny zespół z domami Malzhaus, Ponickauhaus i Pichschuppen został zachowany.

Przez 100 lat Ponickauhaus był własnością różnych sukienników, po czym w 1910 roku został przejęty przez braci Linke, którzy od strony Zwingerstraße dobudowali dużą przędzalnię.

Po bankructwie braci w 1933 roku dom przypadł Dresdner Bank, po wojnie został wywłaszczony, a od 1951 do 1977 roku budynek wykorzystywano m.in. na cele mieszkalne. W 1977 roku z Ponickauhaus wyprowadziła się ostatnia rodzina.